Even “opstarten” - Uruguay Brazilië -
Het is inmiddels 10 maanden later. Sinds de onderbreking van onze wereldreis in april vorig jaar is het hoog tijd om deze te vervolgen, om maar het cliché te gebruiken, de tijd gaat snel. In die 10 maanden zijn we 2 maal opnieuw opa en oma geworden, in mei de geboorte van Azaria in Sydney bij Ido en Renée en in november van Emily in Nederland van Nynke en Bart. Dit zijn gebeurtenissen in je leven die absolute voorrang hebben op het reizen, daar moet je bij zijn. In de tussen tijd is onze laatste ouder, mijn moeder (van Atte) overleden in september, gelukkig gezien haar lichamelijke situatie hadden we al besloten in Augustus om thuis te blijven.
Uruguay, Punta del Esta
Het opstarten kost zo onze aandacht en tijd. De camper heeft in Colonia del Sacramento in Uruguay binnen gestaan en is wat stoffig en bescheten door vogels. Wat vocht schade betreft valt het mee, de laatste weken en vooral de laatste dagen voordat we hem parkeerden was het een ware zondvloed aan water hier in Uruguay en we hadden zo onze bedenkingen. Onder de motorkap vind ik drie lege muizennesten en alles is vol gescheten met reuze keutels, zo 5 keer groter dan van onze Nederlandse veldmuisjes. Gelukkig was de turbo en het uitlaatspruitstuk aardig vrij van het aangevoerde gras en andere rotzooi, anders was waarschijnlijk de boel na een paar kilometer rijden op weg naar de dichtstbijzijnde camping al afgefikt. Weer wat geleerd! Wij hebben een prachtige beschermhoes om onze mountainbikes die we al 150.000 km mee slepen en vooral schoonmaken en repareren. (We hebben net weer 4 nieuwe binnenbanden gekocht omdat de ventielen door corrosie niet meer werkten.) Ook hier komt een stank uit zoals het motor compartiment, bij het openen blijken we toch iets te vroeg aangekomen, er valt een reuzen muizennest uit. Moedermuis zo groot als een Nederlandse rat sprint weg en de overgebleven 10 jongen zo groot als een forse veldmuis krioelen wat rond de resten van hun eens zo comfortabele nest.
flinke nesten
jonge muizen....
weer rustig ademhalen
Na een dag schoonmaken ruikt het weer lekker fris. Gelukkig is het camper deel muisdicht, gebouwd naar Duitse “Gründlichkeit”. Wat de mechaniek betreft, de remmen zijn wat gecorrodeerd maar zitten niet vast en na 100 km rijden en wat meer remmen werken ze weer als vanouds. De airconditioning werk helaas niet meer en met de tropische landen voor de boeg heeft dit best een hoge reparatie prioriteit. In de hoofdstad Montevideo, het economische centrum van dit land zit de enige Iveco dealer van Uruguay. Via een AC-specialist vinden ze een klein lekje. Het bewuste uitgedroogde “O” ringetje wordt vervangen en het systeem opnieuw gevuld, ook blijkt er aardig wat speling op de stuurinrichting. Een van de kogelgewrichten in de stuurstang is de boosdoener. Helaas in Uruguay blijkt dit onderdeel niet voorhanden. Het advies, Brazilië is een veel groter land met hééél veel Iveco dealers. Inmiddels hebben we er al heel wat bezocht, maar nog geen passend onderdeel gevonden. Het grote probleem in deze landen is de belastingen op ingevoerde artikelen. Hier in Brazilië kost het aan invoerrechten al gauw het viervoudige van de waarde en de benodigde invoer tijd schat men in tussen de 3 weken en 2 maanden “custom” tijd! Dus even opsturen vanuit Europa…….Morgen is weer maandag, we zullen wel zien.
Uruguay, zo vlak als Nederland
We overnachten wat op campings om weer wat te wennen aan het camper leven, maar vlak na binnenkomst in Brazilië rijden we langs een smalle kuststrook net ten zuiden van Porto Alegre, zo vlak als Nederland met wat landbouw en een paar kleine vissersdorpjes. We vinden een afgelegen toe rit van zo’n 8 km naar het strand. Op een paar lokale vissers na is het er verlaten. Heerlijk met het ruisen van de zee vallen we vroeg in slaap. Rond halftwaalf word ik wakker van een brommer geluid. Onmiddellijk zit ik rechtop in mijn bed en zie nog net twee jongens met bivakmutsen op. Er wordt hard op de deur gebonsd en “policia, policia” geschreeuwd. We realiseren ons dat deze jongens niet gezellig een glaasje wijn komen drinken. De adrenaline doet zijn werk. Binnen no time doen we het dak naar beneden, we pakken beide de “p….” spray en ik besluit met de autosleutels naar voren te kruipen. Het gebonk op de deuren en ramen is zo hard dat we bang zijn dat ze de ramen gaan inslaan en met al het geschreeuw is het erg intimiderend. Snel sluip en kruip ik naar de bestuurdersstoel, start de motor, geef overdreven veel gas en doe alle verlichting aan. De extra en erg felle LED verlichting voor en achter doen hun werk. Snel rij ik wat heen en weer, ze nemen de benen….. dit alles speelt zich binnen enkele ogenblikken af. Gelukkig voor ze, hadden ze niet de moed om voor of achter de auto te gaan staan. Midden in de nacht rijden we in nachthemd en onderbroek achter het stuur, stijf van de spierpijn naar een 80 km verder gelegen stil dorpje en parkeren we rest van de nacht voor de kerk in de verlichte hoofdstraat. De volgende ochtend vinden wat deukjes in de camperdeur en blijken ze de rechter achterband met een mes te hebben willen lek steken. De keuze voor de erg robuuste militaire Michelin XZL-banden heeft ons wellicht gered van gevolgen waar we maar niet te veel over na moeten denken. Welkom in Brazilië!
s'ochtends voor de kerk in Tavares
Is het dan allemaal kommer en kwel? Welnee, we zitten dit weekend op een camping…. In het Braziliaanse bergdorpje Gramado. Het mondaine, door de chalet achtige bouw van de huizen een Zwitsers aandoend dorpje, waar je echt als voetganger voorrang hebt op de zebra’s. Lekkere chocolade kan kopen en kaasfondue kan eten. Het weer is goed, zo nu en dan een verfrissend regenbuitje. Overdag rond de 35 graden en lekker vochtig om alvast wat te wennen aan het Amazonegebied. Door de hoogte van ruim 800 m koelt het s ’nachts af tot beneden de 25 graden. Even uitrusten van de bewogen voorgaande opstart dagen en nadenken hoe we ons mechanisch probleem gaan oplossen. Als er nog iemand deze kant op komt, dan hebben we een vraagje……
Capibara (waterzwijn) is het grootste knaagdier, kan bijna 100kg worden_Brazilië
000
