Klant is geen koning -Tanzania-
Rwanda, via de enige grensovergang naar Tanzania verlaten wij dit land van de vele contrasten. De grens passage kost ons ruim twee uur waar het merendeel van de tijd in beslag wordt genomen door de discussie over “roadtax” (wegenbelasting). Wij worden op voorhand aangeslagen voor omgerekend 6 € cent per km. gestaafd door wat onsamenhangende tekst in een smoezelig boekwerkje opgesteld in 2004. Hier heb ik even niet op gerekend, ook nooit over gelezen (plan ahead) en besluit dat we via de dichtstbijzijnde grensovergang het land weer gaan verlaten i.p.v. de geplande 3000+km’s te gaan rijden. Na dit te hebben uitgesproken worden we verzocht even te wachten, de “ambtenaren” verdwijnen en even later komt er een andere “hogere” ambtenaar die zonder verder commentaar verzoekt (de algemene) 20 US$ roadtax te betalen en we kunnen gaan. Typerend voor de ambtelijke benadering van mzungu’s (witte mensen) in Tanzania. Tanzania ter grote van ruwweg 23x Nederland of wel 2x Frankrijk en met 38 mil. Inwoners is het één van de grotere landen van het Afrikaanse continent. Noord-west Tanzania is leeg, er wonen weinig mensen in tegenstelling tot de laatste landen die we bezocht hebben.
Op het eind van de dag overnachten we op een kleine bewaakte parkeerplaats bij een motel. Het is zo’n dorp waar alleen zo nu en dan toeristen passeren maar zeker niet stoppen. Toch besluiten we op een terrasje een biertje te gaan drinken. Direct worden wij lastig gevallen door de lokale dronkaards van het dorp,de eerste ontkomt maar nauwelijks aan een knal van mijn vuist, hij is erg opdringerig en loopt bijna zijn neus in Marijke haar shirt te snuiten. Wij komen er niet van af en na een biertje houden we het voor gezien.
motel parkeerplaats
Ngorongoro crater en Serengeti, de twee belangrijkste “wildspot” plekken van de wereld via 200km goede weg verbonden met de luchthaven van Arusha, in de zestigerjaren speciaal gebouwd om de toeristen zo snel mogelijk aan en af te voeren. De gemiddelde toerist gaat een paar dagen op safari in de wildparken en dan over vermoeid van alle indrukken op de witte stranden van het nabijgelegen eiland Zanzibar liggen uitbuiken. Aan de Ngorongoro crater brengen wij een bezoek, toerist vriendelijk dien je eerst naar een lokale bank, 20km buiten het park te gaan om cash in US$ je entree in te wisselen voor een banktegoed aan de Ngorongoro conservation area. Met dit betalingsbewijs mag je proberen om de ambtelijke procedure te doorlopen om 6 uur ’s ochtends als het hek opengaat. Het volledig gedemotiveerde personeel weet je vervolgens een uur dwars te zitten voor je werkelijk zonder enige verdere informatie het park mag betreden (er waren gelukkig maar 3 auto’s). Kosten met eigen vervoer 340 US$ p/dag. Hierbij is de auto gedrukt tot onder de 2000kg. Met ons gewicht van een kleine 5 ton hadden wij eigenlijk 550US$ moeten betalen, maar klop maar eens op de wand, hij is erg licht gebouwd…. Er lopen 3 wegen de steile krater wand af om op de in mens grote 20km wijde vlakke krater bodem te komen, op een klein meer na is het er vrij droog toch zien we heel veel dieren. Aan het eind van de middag komen we na een erg steile bergrit met bijna oververhitte motor bij het gesloten hek boven aan de kraterrand, opgewacht door een tiental ambtenaren met het stoom uit de oren. Wat blijkt, wij hebben een weg naar boven genomen die je alleen naar beneden mag rijden… Hoe weet je dat? Het staat nergens “maar iedereen weet het!” Na een lange discussie met het hoofd toezicht van de Ngorongoro conservation area, 20 dollar boete verlaten wij twee uur later deze bijzonder “klantvriendelijke” consevation area.
Ngorongoro crater
camper-vlijt (m.b.v. foto crash cursus door Ed Peeters van Chitimba Camp Malawi)
Het is tekenend voor Tanzania, een mooi land maar zo corrupt als de pest, in dorpen wordt je soms wel 4 keer aangehouden bij politie controles met of zonder lazergun. Rij je 2 km te hard, zonder datum en tijd weergegeven op het gebruikte lazer apparaat , keer je de auto op de verkeerde plek of komt je wiel aan de verkeerde kant van de witte streep, dan ben je aan de beurt. De opgelegde boetes variëren tussen de 30.000 en de 300.000 shilling (15-150euro) Met wat geduld en takt breng je dat terug naar 10.000 shilling (5 euro) maar zonder bonnetje (of moet je dat toch anders doen?). Maar de meeste keren dat je staande wordt gehouden is voor een sociaal praatje, de diender loopt dan met een big smile om de camper en geeft te kennen nog nooit zoiets te hebben gezien……
De hoogste berg van het Afrikaanse continent, de Kilimanjaro met zijn 5896m en zijn uiterste puntje is nog net met sneeuw bedekt. Hij is vanuit het oosten in al zijn glorie te bewonderen vanaf een schitterende camping bij Lake Chala op de grens met Kenia.
lake Chala
Kilimanjaro
Via enorm grote aloë vera plantages, de bladsappen hiervan worden o.a. gebruikt als wondmiddel en tegen zonnebrand, verder veel gebruikt in de cosmetische industrie, rijden we naar de grootste stad van Tanzania, Dar es Salaam. In tegenstelling tot wat velen denken is het niet de hoofdstad van dit land dat is de 200 km westelijk gelegen stad Dodoma.
aloë vera plantage
Even een paar dagen vakantie aan zee bij Dar es Salaam, een fijne onderbreking van het vermoeiende reizen…Via het in centraal Tanzania gelegen Selous game reserve, in oppervlak iets groter dan Nederland maar met weinig dieren gaan wij naar het zuiden.
Het Kitulo Plateau National Park, het nieuwste Nationale park van Tanzania gelegen tussen de 2600 en ruim 3000m is het laatste wat we bezoeken op weg naar ons volgende land Malawi. De regentijd is net begonnen, en de hooggelegen graslanden zijn veranderd in een prachtige zee van bloemen en bloeiende planten, de reden voor ons bezoek. Er zijn nog geen overnachtings faciliteiten maar wij mogen er vrij kamperen, sinds 10 dagen zijn we weer de eerste bezoekers.
Tanzania, door het toerisme zijn de prijzen hoog, vooral de Nationale parken zijn de laatste jaren duur geworden, met meer dan 1 miljoen toeristen per jaar is het een belangrijke bron van inkomsten. Ook hier merkt men duidelijk de gevolgen van de wereldwijde economische recessie, toch hebben ze de toegangs prijzen het afgelopen jaar verhoogd en de service is gewoonweg beroerd. De insteek, ze willen minder toeristen die meer gaan betalen, maar de klant is hier nog (lang) geen koning….
000